Όταν η θέληση ξεπερνάει κάθε φαντασία, η ζωή μας χαρίζει παραδείγματα έμπνευσης, θάρρους και πίστης. Ένα από αυτά είναι και ο Jason Eli Becker. Γεννημένος στις 22 Ιουλίου 1969 στο Richmond της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, έμελλε, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, να χαρίσει στην ανθρωπότητα κάτι συγκλονιστικό και σπάνιο. Την ζωή του.
Ήδη από 6 ετών είχε τις πρώτες του επιρροές από μουσικούς όπως οι Bob Dylan, Eric Clapton, Jimi Hendrix και Eddie Van Halen, δείχνοντας τρομερή αφοσίωση στην μελέτη κιθάρας. Ο πατέρας και ο θείος του ήταν και οι δυο κιθαρίστες, δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στον πιτσιρικά να ασχοληθεί με την μουσική. Σε ηλικία 16 ετών, έγινε μέλος του ντουέτου Cacophony με τον φίλο του Marty Friedman, (μετέπειτα βασικού μέλους των Megadeth της πιο πετυχημένης περιόδου του συγκροτήματος).
Οι Cacophony κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, το Speed Metal Symphony (1987) και το Go Off! (1988). Το ντουέτο διαλύθηκε το 1989, χωρίς να χαλάσει η φιλία των μελών. Ο Becker άρχισε solo καριέρα κυκλοφορώντας το πρώτο του άλμπουμ Perpetual Burn (1988), ένα άλμπουμ σταθμό και επιρροής για τις επόμενες γενιές. Αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, εντάχθηκε στο συγκρότημα του David Lee Roth, αντικαθιστώντας ένα από τα είδωλα του, τον Steve Vai, και συμμετείχε μαζί του σε ένα άλμπουμ με τίτλο A Little Not Enough. Το 1990, ο Becker κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο Best New Guitarist από το Guitar Magazine.
Όντας βιρτουόζος και ένας από τους κορυφαίους παίκτες της εποχής του, ο Jason Becker μελέτησε τα έργα του βιολιστή Niccolò Paganini. Αργότερα διασκεύασε το 5ο Caprice του Paganini και το εκτέλεσε κατά τη διάρκεια ενός εκπαιδευτικού βίντεο κιθάρας. Οι συνθέσεις του Becker περιλαμβάνουν συχνά κλίμακες υψηλής ταχύτητας και arpeggio, σήματα κατατεθέν του στυλ του.Συχνά ενσωματώνοντας προηγμένες τεχνικές όπως sweep picking, alternate picking, artificial harmonic accenting, και tapping, αναδείχτηκε μεταξύ των ηγετών της ηλεκτρικής κιθάρας. Το τραγούδι Serrana από το άλμπουμ Perspective, είναι ένα παράδειγμα των δεξιοτήτων του.
Το 1990, λοιπόν, στην ηχογράφηση του άλμπουμ A Little Not Enough, ο Becker άρχισε να αισθάνεται ένα μούδιασμα στο αριστερό του πόδι. Χωρίς να δώσει σημασία, συνέχισε να γράφει, παρά τις προτροπές των φίλων του να επισκεφθεί γιατρό. Όταν οι πόνοι δυνάμωσαν, η αδυναμία επεκτάθηκε και τελικά επήλθε η πτώση του ενώ περπατούσε, η διάγνωση ήταν καταστροφική. Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (ALS), με προσδόκιμο ζωής 3 έως 5 χρόνια.
Πρόκειται για μια ανίατη ασθένεια που σχεδόν πάντα οδηγεί στον θάνατο. Σταδιακά εκφυλίζονται οι κινητικοί νευρώνες, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα παράλυση των μυών, δυσκολία στην ομιλία, αδυναμία κατάποσης και αναπνοής και συνήθως οδηγεί στον θάνατο από πνευμονία ή αναπνευστική ανεπάρκεια.
Ο ίδιος δεν το πήρε σοβαρά, λέγοντας χαρακτηριστικά : «Θα προλάβω να κάνω δίσκο με την μπάντα και να πραγματοποιήσω την περιοδεία προώθησης αυτού?»
Την αφελή προσέγγιση του θέματος στην αρχή τονίζει και σε άλλη συνέντευξη ο πατέρας του : «με πήρε τηλέφωνο και μου είπε με ανέμελο ύφος, λες και μιλούσε για κάποια τενοντίτιδα ή κάτι παρόμοιο, ότι έχει ALS (πλευρική αμυοτροφική σκλήρυνση). Δεν πίστευα ότι καταλάβαινε τι ακριβώς μου έλεγε”
Ολοκλήρωσε την ηχογράφηση χρησιμοποιώντας λεπτότερες χορδές κιθάρας και άλλες τεχνικές, γεγονός που του διευκόλυνε να παίζει με τα εξασθενημένα χέρια του. Παρόλο που κατάφερε να τελειώσει το άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε το 1991, δεν συμμετείχε στη περιοδεία λόγω της αδυναμίας του να εμφανιστεί στη σκηνή. Ο πρώην κιθαρίστας του Lizzy Borden, Joe Holmes πήρε την θέση του Becker σε περιοδεία.
Η ασθένεια κάλπαζε ανελέητα και γρήγορα. Όταν άρχισε το 1996 να ηχογραφεί το προσωπικό του άλμπουμ Perspective, σταδιακά δεν μπορούσε να παίζει και με τα δυο χέρια και στην τελική έχασε την ικανότητα να μιλήσει και τώρα επικοινωνεί με τα μάτια του μέσω ενός συστήματος που αναπτύχθηκε από τον πατέρα του με την βοήθεια ενός φίλου. Ο ίδιος έλεγε : «ξαφνικά εκεί που απλώς καθόμουν, ένιωθα μια σύσπαση σε ένα μυ, και τότε το ήξερα πως σε λίγες μέρες θα έχανα την αίσθηση αυτού του μυός για πάντα”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Η δίψα του για δημιουργία και μουσική, ήταν αυτή που τον κράτησε τελικά ζωντανό. Όπως τονίζει και ο ίδιος : «Ακόμα και αν το πλάνο ζωής, που είχες για σένα, δεν ευδοκιμήσει και πάλι μπορείς να ζήσεις μια ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή. Όταν μου έλεγαν ότι όλες οι στατιστικές δείχνουν πως θα πεθάνω, απαντούσα ότι δεν είμαι μια στατιστική, είμαι ένα ανθρώπινο ον!»
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4423321-1494245016-5810.jpeg.jpg)
Αργότερα, ο Becker κυκλοφόρησε το Raspberry Jams (1999) και το Blackberry Jams (2003). Το πρώτο περιελάμβανε διάφορα ακυκλοφόρητα demo και το τελευταίο περιείχε demo κομμάτια και εναλλακτικές εκδόσεις τραγουδιών που αργότερα διασκευάστηκαν και συμπεριελήφθησαν σε άλλα άλμπουμ.
Δύο άλμπουμ αφιερώματος στον Jason Becker έχουν εκδοθεί. Αντίστοιχα, με τίτλο «Warmth in the Wilderness I» και «Warmth στο Wilderness II», και συμμετοχές από κιθαρίστες όπως ο Steve Vai, ο Paul Gilbert, ο Marty Friedman, ο Joe Becker, ο Rusty Cooley και ο Mattias Eklundh. Τα κέρδη των άλμπουμ στάλθηκαν στον Becker για να τον βοηθήσουν με τα ιατρικά έξοδα του.
Τον Οκτώβριο του 2016, ο Becker ξεκίνησε μια καμπάνια για τη χρηματοδότηση νέου άλμπουμ, το οποίο αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2017. Η εκστρατεία συγκέντρωσε περισσότερα από 100.000$. Τελικά το άλμπουμ, Triumphant Hearts κυκλοφόρησε στις 7 Δεκεμβρίου 2018, με πάρα πολλές συμμετοχές φίλων μουσικών.
Το 2015, όταν έφυγε ο Stephen Hawking, που έπασχε από την ίδια ασθένεια, είχε δηλώσει : «Πριν από μερικά χρόνια συνάντησα το σπουδαίο Stephen Hawking. Ήταν μια σύντομη επίσκεψη όμως η παρουσία του ήταν πολύ ισχυρή. Συγκινήθηκα όταν άκουσα πως έφυγε. Ένιωθα κοντά του διότι μοιραζόμαστε μια παρόμοια, δύσκολη κατάσταση. Εύχομαι να είναι ευτυχισμένος τώρα και περήφανος για όσα προσέφερε στον κόσμο. Τώρα είμαι ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος που πάσχει από ALS. Ελπίζω να πετύχω τα μισά απ’ όσα πέτυχε ο Stephen Hawking.»
Έπειτα από 30 χρόνια από τη διάγνωση, παραμένει ένα ζωντανό παράδειγμα ελπίδας, θάρρους και θέλησης για ζωή, ενώ η πόλη που μεγάλωσε και ζει, το Richmond, τον τίμησε, καθιερώνοντας μία μέρα του Μαΐου ως ημέρα Jason Becker!