….«πρόδωσαν τους οπαδούς τους»
«το κάνουν για την κονόμα»
«πάνε με την μόδα» κλπ κλπ κλπ κλπ…
Κόντρα στα στερεότυπα
Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτές τις εκφράσεις από τα στόματα οπαδών κάποιας μέταλ μπάντας. Ειδικά στις περιπτώσεις που αυτές τολμάνε να πάνε κόντρα σε οποιοδήποτε στερεότυπο ή προκατάληψη που σφιχταγκαλιάζει μεγάλη μερίδα της κοινότητας μας. Πόσες φορές το έχουμε πει και εμείς οι ίδιοι, χωρίς ποτέ να μπούμε στην φύση του καλλιτέχνη, που είναι μία, η Δημιουργία!
Δημιουργία που δεν προϋποθέτει απαραίτητα μια και μόνο συνταγή, ένα συγκεκριμένο μοτίβο, μια πορεία με παρωπίδες, που το μόνο που αφήνει είναι ίχνη αργού καλλιτεχνικού θανάτου του δημιουργού. Τα παραδείγματα πολλά.
Θα σταθώ σε δύο συγκροτήματα που σημάδεψαν με την πορεία τους το μουσικό ιδίωμα που λατρεύουμε και δημιούργησαν εκατομμύρια οπαδών και συγκροτημάτων-κλώνων και μη.
Metallica
Το πρώτο συγκρότημα είναι οι Metallica. O θόρυβος και το «κράξιμο» που ακολούθησαν τα άλμπουμ Load και Reload θα το θυμόμαστε όλοι μας. Η στροφή του συγκροτήματος σε πιο εμπορικά μονοπάτια, μουσικά ενδυματολογικά και στιχουργικά, ξίνισε πολλούς οπαδούς, φανατικούς και μη. Με μια πρώτη ανάγνωση η αντίδραση και η απογοήτευση ήταν δικαιολογημένη.
Με τον καιρό όμως όταν τα άλμπουμ αυτά μέστωσαν στο μυαλό μας κάθε δικαιολογία για μη εκτίμηση της μουσικότητας, έμπνευσης και τόλμης του εγχειρήματος ήταν ασυγχώρητα λανθασμένες. Και η λανθάνουσα σκέψη δεν έγκειται σε θέμα γούστου, καθώς στον καθένα από μας μπορεί να αρέσει λιγότερο ή περισσότερο κάποια μουσική, αλλά στην λοιδορία και ισοπέδωση, με μοναδικό επιχείρημα το συγκρότημα στο εξώφυλλο!!!
Πολλοί που έκραζαν, κρυφοσιγοτραγουδούσαν το “Until It Sleeps” ή το “Mama Said” ή το “The Memory Remains”.
Σε πολλές διαφωνίες μου με συνοδοιπόρους αγωνιστές μεταλλάδες, η κύρια μου ερώτηση ήταν και είναι πάντα η ίδια. «Τι θα λέγατε αν αυτά τα δυο άλμπουμ κυκλοφορούσαν από ένα νέο συγκρότημα?» Γιατί δεν παραδεχόμαστε τον οίστρο που διαπέρασε τα μέλη της μπάντας και τόλμησαν, κόντρα στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους, να κυκλοφορήσουν αυτά τα δυο διαμαντάκια. Η συνέχεια βέβαια δεν ήταν ανάλογη. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο που θα το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο.
Helloween
Το δεύτερο συγκρότημα είναι οι Helloween.
Μπάντα που επηρέασε όσο καμία άλλη το ιδίωμα του power metal. Η παρέα του Michael Ingo Joachim “Weiki” Weikath, όπως είναι το πλήρες όνομα του, του αδιαμφισβήτητου ηγέτη του γερμανικού συγκροτήματος. Χάραξε μια πορεία 35 χρόνων, με μπόλικα σκαμπανεβάσματα, αλλαγές μελών και παραγωγών, που σε πολλές περιπτώσεις επηρέασαν αρνητικά το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής έκφρασης της μπάντας.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το άλμπουμ Chameleon το 1993 που έδωσε ευκαιρία σε ριζικές αλλαγές, με κυρία την αντικατάσταση του frontman. Αλλαγή καθοριστική που ανανέωσε το συγκρότημα και δημιούργησε κάτι μοναδικό στην ιστορία του μέταλ. Δημιούργησε δεύτερη γενιά οπαδών και δεύτερη γενιά άλμπουμ και συνθέσεων εξίσου αντάξιων με την εποχή Kiske.
Ο Deris έδωσε νέα πνοή στο συγκρότημα, τόσο ερμηνευτική όσο και συνθετική. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά με την ερμηνευτική του δεινότητα και την ιδιαίτερη χροιά του τόνισε ακόμα περισσότερο το σαρκαστικό στυλ των συνθέσεων. Όσοι των ξέραμε από τους Pink Cream 69 ήμασταν σίγουροι για τις ερμηνευτικές του δυνατότητες.
Πολλοί όμως ακόμη και σήμερα θεωρούν την επιλογή λάθος. Πέφτουν στην επαναλαμβανόμενη λούμπα της σύγκρισης που δεν οδηγεί πουθενά, αδικώντας κατάφωρα όλους τους εμπλεκόμενους. Η κίνηση του Weikath ήταν καθοριστική και πανέξυπνη. Με δόση ρίσκου τόλμησε να κλείσει ένα τεράστιο κεφάλαιο και να προσδώσει μια νέα ταυτότητα στην μπάντα.
Δικαιώθηκε πανηγυρικά εκ του αποτελέσματος, μιας και το συγκρότημα από το 1994 και το Master Of The Rings έχει κυκλοφορήσει άλμπουμ σταθμούς του power metal. Δεν αναπαύτηκαν στις δάφνες του παρελθόντος. Δεν ξαναγράψανε τραγούδια με την ίδια συνταγή, όπως έκαναν πολλές μπάντες κλώνοι. Τόλμησαν όμως πειραματιστούν με το ύφος των τραγουδιών, μη προσκολλημένοι σε ατέρμονες δίκασες, συνοδευόμενες με ευκολοάκουστες και «ασφαλείς» μελωδιούλες.
Μόνο η αγάπη μας για την μουσική
Τα παραδείγματα πολλά, για συγκροτήματα που προσπάθησαν στην πορεία τους να αλλάξουν ύφος, να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα, να εξελιχτούν. Τα κίνητρα άλλες φορές ήταν αγνά και άλλες εξόφθαλμα ιδιοτελή. Εμείς όμως, οι πιστοί οπαδοί, δεν πρέπει να είμαστε καταπέλτες. Πρέπει να δίνουμε ευκαιρία σε συγκροτήματα και να αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες τους. Να ακούμε, δίνοντας στα αυτάκια μας χρόνο πάνω από όλα. Να κρίνουμε με μοναδικό γνώμονα την αγάπη μας για την μουσική και όχι το υπερεγώ μας.