Ένα βράδυ παρακολουθώντας MTV, τότε που ήταν ακόμη στα καλά του, έπεσα σε ένα βιντεοκλίπ με έναν τύπο που καθόταν σε μια καρέκλα κρατώντας περίεργα μια κιθάρα στα γόνατα και τραγουδώντας με το συγκρότημα του ένα όμορφο τραγούδι. Πιτσιρικάς τότε, δεν ήξερα πως ήταν διασκευή του “While My Guitar Gently Weeps” των θρυλικών The Beatles.
Η τραγουδάρα αυτή του George Harrison, μέχρι και σήμερα μου αρέσει περισσότερο από τον Jeff Healey και την μπάντα του The Jeff Healey Band, στην εκτέλεση της οποίας , παρεμπιπτόντως, συμμετέχει και ο ίδιος ο George Harrison.
Μετά το άρθρο μου για τον αξεπέραστο Jason Becker, είχα την ανάγκη να γράψω για αυτόν τον καλλιτέχνη και ας μην ανήκει στο Metal σύμπαν. Αλλά όπως έχουμε τονίσει και στα ιδιώματα και την γέννηση του Metal, όλα από το μπλουζ ξεκίνησαν.
Ο Norman Jeffrey Healey, λοιπόν, γεννήθηκε στο Τορόντο του Καναδά στις 25 Μαρτίου 1966, μεγαλώνοντας στο δυτικό άκρο της πόλης και υιοθετημένος από οικογένεια όπου ο πατέρας ήταν πυροσβέστης. Πριν φτάσει τον έναν χρόνο ζωής δέχτηκε το πρώτο χτύπημα της μοίρας, χάνοντας την όραση του εξαιτίας μιας σπάνιας μορφής καρκίνου στα μάτια.
Όταν έγινε τρία χρονών, ο πατέρας του, του πήρε μία κιθάρα και ο μικρός ανέπτυξε με τα χρόνια δικό του μοναδικό στυλ παιξίματος κρατώντας την ψηλά στην αγκαλιά του. Σε ηλικία 9 ετών, το μουσικό του ταλέντο παρουσιάστηκε σε συνέντευξη στο παιδικό πρόγραμμα TVOntario Cucumber. Όταν έγινε 15 ετών, ο Jeff Healey σχημάτισε το συγκρότημα Blue Direction. Με τη μπάντα αυτή έπαιξε σε διάφορους τοπικούς συλλόγους στο Τορόντο.
Εξελίσσοντας το παίξιμο του, αργότερα, με τον μπασίστα Joe Rockman και τον ντράμερ Tom Stephen, σχημάτισε ένα τρίο, τους The Jeff Healey Band, με τους οποίους και γνώρισε μεγάλη αναγνώριση και επιτυχία. Σύντομα έπαιζαν σε νυχτερινά κέντρα και τοπικές λέσχες, όπως το Grossman club και το φημισμένο μπαρ Albert‘s Hall (όπου ο Jeff Healey ανακαλύφθηκε από τους κιθαρίστες Stevie Ray Vaughan και Albert Collins).
Αφού υπέγραψαν στην Arista Records το 1988, η μπάντα κυκλοφόρησε το άλμπουμ «See the Light». Ο δίσκος περιέχει το ομώνυμο hit “Angel Eyes” και το “Hideaway“, το οποίο προτάθηκε για το βραβείο Grammy, ως καλύτερη Rock Instrumental Performance. Το 1989 έγραψε το σάουντρακ της «αμερικανοκαλτιάς» Road House (“Ο Μπράβος” με τον Patrick Swayze) και συμμετείχε σε πολλές σκηνές της ταινίας με την μπάντα του, καθώς έπαιζαν στο μπαρ που διαδραματιζόταν η υπόθεση.
Το 1990, το συγκρότημα κέρδισε το Βραβείο Juno του Canadian Entertainer of the Year.
Το 2000 στράφηκε στην μεγάλη του αγάπη, την τζαζ. Αν και γνωστός πρωτίστως ως κιθαρίστας, ο Healey έπαιζε επίσης τρομπέτα κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων. Η τζαζ παρέα του στις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις ήταν η Jeff Healey’s Jazz Wizards.
Ο Healey ήταν φανατικός συλλέκτης δίσκων και είχε μια συλλογή με πάνω από 30.000 δίσκους.
Περιόδευσε με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, όπως οι Allman Brothers, Bonnie Raitt, Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, BB King, ZZ Top, Steve Lukather, Eric Clapton και πολλούς άλλους.
Έγραψε πολλές επιτυχίες, μεταξύ των οποίων το “Angel Eyes” , “I Think I Love You Too Much” και
“How Long Can a Man Be Strong“.
To 2007 ο καρκίνος του ξαναχτύπησε την πόρτα, λυγίζοντας τον αυτή τη φορά. Αφού πάλεψε, τελικά πάθανε στις 2 Μαρτίου του 2008 στο σπίτι του στο Τορόντο. Ήταν 41 ετών.
Παρά τις δυσκολίες και τον σύντομο βίο του ,άφησε μεγάλη παρακαταθήκη στο μουσικό σύμπαν, διδάσκοντας σε όλους εμάς πως το μόνο που μετράει στην τελική είναι η προσπάθεια και θέληση.